Սույն թվականի ապրիլի 3-ին կայացած ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի ընդհանուր ժողովում քննարկվեց ՀՀ պետական ԲՈՒՀ-երի խոշորացման և գիտահետազոտական կազմակերպությունների հետ ինտեգրման հարցը։ Ելույթներով հանդես եկան ՀՀ ԳԱԱ գիտական ինստիտուտների և կենտրոնների տնօրեններ և գիտաշխատողներ։

«Ակադեմիական քաղաք» ծրագրի հայեցակարգով նախատեսվում է ստեղծել 6 կլաստեր՝ դասական, բժշկական, տեխնոլոգիական, կրթական, արվեստների և սպայական, որոնցում միավորվելու են ԲՈՒՀ-երն ու գիտահետազոտական ինստիտուտները և կենտրոնները։

ՀՀ ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի տնօրեն, ակադեմիկոս Աշոտ Մելքոնյանն իր ելույթում ասաց․ «Չեմ կարող պատկերացնել, որ մենք պետք է խոսենք այն մասին, որ ակադեմիան կարող է վաղը չլինել։ Սա ուղղակի մարդու ուղեղում չի տեղավորվում։ Բազմաթիվ անգամներ նախորդ ու ներկա իշխանությունների ժամանակ բարձրացրել եմ այս հարցը՝ ի՞նչ եք ուզում գիտությունից, գիտությունն ավանդական, պահպանողական ոլորտ է, գիտությունը, այո, արագ պետք է  զարգանա, բայց գիտությունը չի կարելի քանդուքարափ անել և պահանջել նրանից այն, ինչը շատ արագ տեմպերով հնարավոր չէ։ 

Խոսում եք «Ակադեմիական քաղաքի» մասին, ստեղծեք այդ քաղաքը, մենք կգանք, կտեսնենք լողավազանները, մարզադաշտերը՝ կանաչապատ, գեղեցիկ, Մասիսն էլ կերևա, ինչպես ցույց է տրվել ֆիլմում, կապրենք ու կաշխատենք այդ շենքերում։ Բայց մենք թերահավատ ենք այս հարցում, որովհետև մինչ ակադեմիական քաղաքը կա 2027 թվականի հունվարի 1-ից ինստիտուտները չֆինանսավորելու սպառնալիքը։ Եթե այդ տարբերակով ուզում են ակադեմիական ինստիտուտները միացնել ԲՈՒՀ-երին, դա նշանակում է, որ ակադեմիան ուղղակի վերացնում են։ 

Կա ատեստավորման մասին հայտնի որոշումը, որ «Scopus» և «Web of Science» շտեմարանների ամսագրերում պետք է ունենալ հրապարակումներ։ Եթե չունեցաք, մեխանիկորեն դուրս եք մնում։ Նպատակն այն է, իմ խորին համոզմամբ, որ մինչև 2027 թվականն ազատվել ակադեմիական համակարգի աշխատողների մեծագույն մասից։ Հատկապես հայագիտության ոլորտում շատ ծանր վիճակ է, «Scopus» և «Web of Science» մակարդակի ոչ մի ամսագիր գոյություն չունի։ Մարդիկ ուղարկում են ցեղասպանության թեմայով օտարալեզու հոդվածներ դուրս, ասում են՝ շատ ներողություն, այդ թեմաներով չենք հրապարակի ձեր հոդվածները, որովհետև վտանգավոր է քաղաքական իմաստով։ Առաջարկեցինք Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեին, որ մեր լավագույն ամսագրերն առժամանակ ճանաչվեն «Scopus»-ում և «Web of Science»-ում ընդգրկված ամսագրերին հավասար, բայց մեզ չլսեցին։

Մենք ունենք Ակադեմիական քաղաք Երևանում, որը ներառում է Օղակաձև այգին և նրա շրջակայքը, իսկ կենտրոնում Երիտասարդական մետրոն է։ Ակադեմիկոս Հրանտ Ավետիսյանի հետ մտնում էինք այս շենք, գլխարկը հանում, ասում էր՝ գլուխ եմ խոնարհում ակադեմիայի առաջ՝ որպես մի կաճառի, որը մեր ազգային արժեքներից մեկն է։ Ակադեմիան եղել է և պետք է մնա»։ 

ՀՀ ԳԱԱ գիտության հանրայնացման և հասարակայնության հետ կապերի բաժին
17․04․2024թ․