Трибуна молодого ученого
Վիկտորյա Ռստակյան

ԵԳԱԾ-ի «Երիտասարդ գիտնականների վերապատրաստման ծրագրի» հաղթող

Ամփոփվել են «Երիտասարդ գիտնականների աջակցության ծրագրի» (ԵԳԱԾ) շրջանակներում իրականացվող «Երիտասարդ գիտնականների վերապատրաստման ծրագրի» մրցույթի արդյունքները: ԵԳԱԾ մասնագիտական փորձագիտական խորհրդի կողմից ընտրվել և ֆինանսավորման է երաշխավորվել 15 հայտ: ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիան ներկայացնում է հարցազրույցների շարք մրցույթի հաղթող երիտասարդ գիտնականների հետ: 

Մեր զրուցակիցը ՀՀ ԳԱԱ Նալբանդյանի անվան քիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի գիտաշխատող Վիկտորյա Ռստակյանն է:

 

Ինչպե՞ս որոշեցիք դիմել մրցույթին, ո՞ր գիտական կենտրոնում պետք է անցնեք վերապատրաստում, ի՞նչ թեմայով:

- Իմ ընտրած թեման վերաբերում է բիոքայքայվող բիոհամատեղելի իմպլանտների պատրաստման համար հումքի մշակմանը: Ներկայում մեր լաբորատորիայում կենդանական ծագման ոսկորներից հումք ստանալու փորձեր ենք անում, որը կօգտագործվի իմպլանտների պատրաստման համար։ Իմպլանտները 3D տպագրությամբ են պատրաստվելու։ Արդեն կան իմպլանտների նախնական նմուշներ, որոնք պետք է «Երիտասարդ գիտնականների վերապատրաստման ծրագրի» շրջանակներում տեղափոխեմ Իսպանիայի կերամիկայի և ապակու համալսարան, որտեղ իրականացվելու են արդեն ստացված իմպլանտների բիոհամատեղելիության և բիոքայքայվողականության ուսումնասիրությանն ուղղված մի շարք փորձարկումներ: Համագործակցում ենք պրոֆեսոր Միգել Ռոդրիգեզի հետ: 

Ո՞րն է եղել Ձեր մոտիվացիան, որը Դուք ներկայացրել եք մրցույթի հայտում: 

- Ինձ համար այս ծրագիրն ունի շատ մեծ կարևորություն: Այն հնարավորություն է տալիս այցելել և տեղում կատարել հետազոտություններ, փորձարկումներ, որոնք հնարավոր չէ իրականացնել Հայաստանում: Ծրագրի արդյունքում ակնկալում եմ համագործակցության ամրապնդում, նոր գիտելիքների ձեռքբերում և կապերի հաստատում: Հույս ունեմ, որ ձեռք կբերեմ նոր սարքավորումների հետ աշխատելու հմտություններ և կծանոթանամ ժամանակակից կիրառվող մեթոդներին, որոնք հետագայում  կներդրվեն մեր լաբորատորիայում:

 

Ինչպե՞ս եկաք գիտության ոլորտ, ի՞նչը ոգեշնչեց Ձեզ:

- Իմ ուսուցիչների, դասախոսների և գիտական ղեկավարների դերն ահռելի է գիտական ուղի ընտրելու հարցում: Համալսարանական տարիներին իմ դասախոսներից պարոն Աշոտ Բաբախանյանը լսարանում հարց ուղղեց՝ ո՞վ կցանկանար գիտնական դառնալ: Ես և ևս մեկ հոգի ձեռք բարձրացրեցինք: Հաջորդ շաբաթ արդեն հայտնվեցինք Գիտությունների ազգային ակադեմիայի Օրգանական քիմիայի ինստիտուտում, որտեղ էլ հետագայում պետք է կատարեինք մեր թեկնածուական  հետազոտությունները: Ատենախոսությունը պաշտպանելուց հետո մոտ 10 տարի աշխատել եմ մասնավոր ընկերությունում՝ շարունակելով իմ գիտական հետազոտությունները: Անցյալ տարի որոշեցի ամբողջությամբ նվիրվել գիտությանը: Գիտությունը հնարավորություն է տալիս ստեղծել նորը: Երբ զբաղվում ես քո սիրելի աշխատանքով, երբեք չես ձանձրանում և հոգնում: Մենք համագործակցում ենք բազմաթիվ արտասահմանյան գիտական կենտրոնների՝  Ֆինլանդիայի Ալտոյի համալսարանի, Տալլինի տեխնիկական համալսարանի, Ռիգայի տեխնիկական համալսարանի, Իսպանիայի ապակու և կերամիկայի համալսարանի հետ: 

Եղե՞լ են հիասթափություններ: Ինչպե՞ս եք հաղթահարել դրանք:

- Հիասթափություններ միշտ էլ լինում են: Դրանք անգամ ցանկալի են: Նման իրավիճակներում մի պահ կանգ ես առնում, ետ նայում, նորովի արժևորում անցած ուղիդ և կատարած աշխատանքներդ, հետո նորից առաջ շարժվում:

Եթե չզբաղվեիք գիտությամբ, ինչո՞վ կզբաղվեիք:  

- Կզբաղվեի նաև ուսուցչությամբ: Մի քանի տարի դասավանդել եմ դպրոցում: Մեծ հաճույք է հետևել երեխաների հետաքրքրված հայացքներին:

Կբնութագրեք Ձեզ մեկ նախադասությամբ:

- Նպատակասլաց եմ, սիրում եմ անհնարինը դարձնել հնարավոր և միշտ լինել շարժման մեջ։

Ամուսնացա՞ծ եք, երեխաներ ունե՞ք:

- Երեք չքնաղ աղջիկների մայրիկ եմ։ Երեխաներիս ծնվելուց հետո մոտ 4 տարի տանն եմ եղել, զբաղվել եմ իրենց խնամքով։ Ինձ թվում էր, որ բալիկներիս հետ ոչինչ չեմ կարող հասցնել, աշխատանքի անցնելու մասին միտքը վախեցնում էր, սակայն երբ հստակ որոշում ես կայացնում, լուծումներն անսպասելի գալիս են։ Որքան ծանրաբեռնված ես լինում, այնքան շատ բան ես հասցնում։  Բոլոր մայրիկները, ովքեր ցանկություն և ձգտում ունեն, պետք է շարունակեն զբաղվել իրենց սիրելի աշխատանքով, զգան իրենց պիտանի նաև հանրության և պետության համար:

Ի՞նչ կարգախոսով եք առաջնորդվում:

- Ամեն ինչ լավ է լինելու:

Մոնիկա Երիցյան